Van de ruim 2100 Nederlanders die in Dachau waren, hebben er ongeveer 500 ook in Natzweiler gezeten. De meesten van hen kwamen in september 1944 in Dachau aan, toen de geallieerden in Noord-Frankrijk oprukten en de nazi's Natzweiler ontruimden. Een flink aantal Nederlanders over wie de scholieren geschreven hebben, is zodoende ook oud-Natzweiler (acht van de negentien).

In 2015 maakte het Verzetsmuseum Amsterdam een tentoonstelling, waarvoor het werk van de scholieren de basis vormde: Geen nummers maar Namen - Nederlandse politieke gevangenen in Dachau. De tentoonstelling had een biografische insteek. Twaalf aangrijpende verhalen gaven het publiek een beeld van de verschillende groepen politieke gevangenen en hun ervaringen in gevangenschap. Hieronder zes verhalen van mensen die ook in Natzweiler waren. De centrale vraag was: hoe bewaar je je menselijkheid in een concentratiekamp dat is gericht op ontmenselijking? Bijzondere persoonlijke objecten maakten dit inzichtelijk: Jaap van Mesdag maakte muziek, Wiardi Beckman stelde een dichtbundeltje samen en Pim Boellaard kraste een dambord in het deksel van een kist. In filmpjes bij de vitrines duidden de jongeren de tentoongestelde objecten, vertelden zij over het contact met de oud-Dachauer en de betekenis van het biografieproject.